Met onze eerste Conscious Clubbin’ zamelden we geld in voor Vzw Humain. Humain zet zich in voor mensenrechten van mensen in nood en wijst de politiek op hun verantwoordelijkheden. In het vluchtelingenkamp in Duinkerke zorgen ze voor voedsel, hygiënisch materiaal en kleding.
Samen met Humain bekeken we waarvoor we de winst van Conscious Clubbin’ het best zouden inzetten. Een warme maaltijd kan het leven van deze mensen even draaglijker maken, dus planden we een kookactie: een voedzame maaltijd boordevol groenten en met kefta, dat zou het worden. De situatie in het kamp was – en is nog steeds – echter onvoorspelbaar en veranderde dagelijks. Om die reden moesten we ons kookplan uiteindelijk opgeven, op vraag van Humain. Ervaren kookploegen zouden voor een maaltijd zorgen. Want enthousiast waren we, maar ervaren, dat nog niet.
Change of plans, dus! Vzw Humain stelde voor om een verwenmoment voor gezinnen in elkaar te steken: spelmateriaal voor de kinderen en pannenkoeken als lekkernij, zouden een schot in de roos zijn. Aan hygiënische pakketten is ook altijd nood, dus ook daar zouden we voor zorgen.
De 25 vrijwilligers die zich oorspronkelijk hadden opgegeven om keftaballetjes te rollen, waren gelukkig flexibel en vormden zich om tot pannenkoekenmeesters. Want 1000 pannenkoeken, die bak je niet op je eentje. Met een groot deel vrijwilligers bakten we onder een stralende zon vijf uur aan een stuk pannenkoeken, andere teams haalden in winkels over heel Antwerpen alle rayons leeg met kleine flesjes shampoo en douchegel, tandenborstels, tandpasta, sokken en ondergoed.
De volgende dag reden we met 6 Conscious Crewers naar Duinkerke. Niemand wist waaraan we ons moesten verwachten. Best spannend, dus. In een tankstation iets voor het kamp, ontmoetten we de vrijwilligers van Kaap en ‘De Koffie van Morgen’ die mee naar het kamp trokken. Samen kregen we duidelijk instructies van Humain, want de sfeer in het kamp kan grimmig zijn, waarschuwden ze ons.
Het kamp bestond uit een hoop tentjes naast een grote sporthal, voorbehouden voor gezinnen. Vele andere vluchtelingen overleefden in tentjes op het sportveld ernaast. De toestand was schrijnend. Er waren slechts 6 douches en wc’s voor een slordige 700 mensen. De gezinnen leefden op een viertal vierkante meter per gezin in de sportzaal, soms al maanden. Dit kwam binnen.
Met grote dankbaarheid namen de mensen de pannenkoeken aan en ook het vers fruit bleek te smaken. We ontmoetten veel mensen uit Irak en sommigen deelden hun vluchtverleden. De openheid en vriendelijkheid raakten ons. Een van ons ging op pad met het researchteam dat langs elke tent passeerde, hygiënische pakketten uitdeelde en naar de grootste noden waren. Enkele anderen assisteerden bij Project Play, dat in het kamp via spel een hoger emotioneel welzijn bij kinderen wil bereiken. We waren onder de indruk van het grote aantal organisaties dat actief is in het kamp. De ene voorzag stroomgeneratoren waardoor mensen hun gsm konden opladen en weer contact hadden met het thuisfront. Een andere organisatie installeerde een tijdelijk kapsalon en zorgde voor speakers. De mannen sloten snel hun gsm’s aan, draaiden hun favoriete nummers en dansten erop los.
Na ons bezoek zijn we zeker dat het geld nuttig besteed is. Hoewel een menswaardig bestaan verzekeren eigenlijk een taak is van de overheid, zagen we met eigen ogen wat voor een belangrijke rol de vele vzw’s en vrijwilligers spelen in het leven van mensen op de vlucht. Hun hulp blijft nodig om het leven in het kamp draaglijk te maken. Oneindig veel respect.