Refugee walk #5

In een decor met grijze hemel en grote regenplassen was het verzamelen geblazen voor de toch al vijfde editie van de Refugee Walk. Een speciale editie, in een jaar waarin alles speciaal is. Geen massavertrek deze keer, geen duizend gelijkgezinden aan dezelfde start. Geen verrassende ontmoetingen onderweg. Geen koekjes bij de thee en geen exotisch geurend middagmaal. Om de veiligheid van alle deelnemers te garanderen was er dit jaar geen gezamenlijk vertrekpunt. Vluchtelingenwerk Vlaanderen vroeg de stappers om zelf een eigen lokale route uit te stippelen.

Conscious Crew zorgde voor een Antwerpse editie. Startplaats? Het Rivierenhof. In de rugzak een regenjas en inderhaast gesmeerde boterhammen. De vroegste vogels hadden een slaatje bij. Onze parcoursbouwers kozen voor twee mooie routes die ons langs Deurne, Wommelgem, Boechout, Borsbeek en Wijnegem zouden voeren. Heeft Antwerpen een groene rand rond de stad? Jazeker! Daar bestaat na deze tocht geen twijfel meer over. Wie een stadswandeling verwachtte, werd aangenaam verrast.

De eerste groep vertrok om 08u00, de ogen angstvallig op de buienradar gericht. De weergoden zouden ons uiteindelijk goed gezind blijken. Dertig kilometer kregen deze wandelaars voorgeschoteld langs volkstuintjes, parken, forten en weides. Om 15u00 sloot een nieuwe groep aan om mee de laatste tien kilometer te volmaken. Vers bloed, een nieuwe vibe: ook een nieuwigheidje dit jaar. Deze formule bleek een schot in de roos. Uiteindelijk wandelden 80 sympathisanten met ons mee, goed voor zo’n 15 000 euro voor Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Een record! Ook in de rest van Vlaanderen werd massaal ingezameld: op het moment van schrijven tikt de teller richting 500 000 euro. Ongezien. Vluchtelingenwerk Vlaanderen heeft deze dag hard nodig om haar budget rond te krijgen. Laat ons eerlijk zijn: een humane opvang van mensen op de vlucht zou niet mogen afhangen van stappende vrijwilligers. En toch… zolang dit wel het geval is, blijven we stappen. Het was een dag van kleine pijntjes, maar ook van grote harten. Van hoop. Van mensen die schouderklopjes geven. Van mensen die wafeltjes verkopen of yogales geven om geld te in te zamelen. Het was een dag van warmte. Een dag van liefde voor mensen die het hard nodig hebben. Een dag van doortrapte voeten, bleintjes en stijve kuiten. Ach, wat zou het? Volgend jaar gewoon weer!

Deel deze post met je vrienden

SCHRIJF JE HIER IN OP ONZE NIEUWSBRIEF!

SCHRIJF JE HIER IN OP ONZE NIEUWSBRIEF!

SCHRIJF JE HIER IN OP ONZE NIEUWSBRIEF!